Εσύ που κοντεύεις τα 2 σου χρόνια....και εσύ που κοντεύεις τους 6 μήνες ζωής....

Αγόρια μου γλυκά,μεγάλε μου γιε,μικρέ μου γιε σε λίγες μέρες μεγαλώνετε λίγο ακόμα,εσύ Έρως μου που θα κλείσεις τα 2 σου χρόνια ζωής και εσύ Βαλεντίνε μου που θα γίνεις 6 μηνών(μισός χρόνος ζωής....)αν μπορούσα να σας γράψω απο ενα γράμμα ξεχωριστά στον καθένα σας αλλα κλείνοντας και στους δυο σας μαζί,τότε θα έγραφα τα παρακάτω λόγια....

''Έρως γλυκέ μου,σε λίγες μέρες και συγκεκριμένα 27 του μήνα κλείνεις τα 2 χρόνια ζωής!
Να σου πω το πόσο απίστευτο μου φαίνεται;Να σου πω οτι σαν χθες θυμάμαι να προσπαθείς να κάνεις τα πρώτα σου βήματα;Να τρως τα πρώτα σου φαγάκια;Να μην πω για τους κολικούς που μου πέρασες και σε κάθε σου κλάμα σαν κάποιος να μου γρατζουνούσε την καρδιά....Ναι το βρήκα!Αυτό ακριβώς το συναίσθημα.Αυτό σαν κάποιος να σε γρατζουνάει με όλη του την δύναμη,αυτό αυτό νιώθει η καρδιά μου κάθε φορά που κλαις,που δακρύζεις για τον οποιοδήποτε λόγο.Κάθε φορά που θα μου κάνεις την φατσούλα σου μουτρωμένη.
Να σου πω την αλήθεια;Έρως,μαζί σου ένιωσα πράγματα πρωτόγνωρα,συναισθήματα καινούργια που δεν πίστευα οτι υπάρχουν,που δεν γνώριζα πόσο δυνατά μπορεί να είναι.Γιατι ναι,παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου,απο αισθήματα άλλο τίποτα.Απο χτυποκάρδια της καρδιάς,άλλο τίποτα.Γιατι έτσι είμαι και σαν άνθρωπος άλλωστε τα νιώθω όλα στον ύψιστο βαθμό τους,στην υπερβολή τους.Καλό η κακό,δεν ξέρω,έτσι είμαι.Μαζί σου όμως γνώρισα κι άλλα,διαφορετικά αισθήματα,ένιωσα διαφορετικό χτύπο της καρδιάς μου σε κάθε σου χαμόγελο,διαφορετικό γδάρσιμο της σε κάθε σου κλάμα!Και όλα να γίνονται τόσο αυτόματα,τόσο απο μόνα τους,χωρίς καν να μπορώ εγώ να επέμβω.Ξέρεις,θα σου εξομολογηθώ κάτι.Είσαι το πρώτο άτομο που έκανε την καρδιά μου να πονέσει.Να πονέσει κυριολεκτικά όμως.Πόνο.Μικρό.Στιγμιαίο.Αλλα πόνο.Πόνο απο συναισθηματική αιτία.Αλλα πόνος,αληθινός,υπαρκτός.Ίσως λέγεται....σφίξιμο στην καρδιά.Ναι έτσι λέγεται.Οκ,το είχα ξανά νιώσει κάποιες φορές στην ζωή μου για άλλους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου.Όμως πίστεψε με όχι σε αυτό το βαθμό.Η πρώτη φορά που έπεσες και χτύπησες;Ήμουν έγκυος στον αδελφό σου και απορώ το πως δεν γέννησα εκείνη την στιγμή.Εσύ δεν πόνεσες,εγώ απλά κομματιάστηκα.

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια....
Και τίποτα δεν μένει ίδιο.Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο.Κάτι καινούργιο μου δείχνεις,κάτι καινούργιο μαθαίνεις,κάτι καινούργιο κάνεις,κάτι καινούργιο λες,κάτι καινούργιο αισθάνεσαι.Μεταξύ μας;Κάθε μέρα όλο και μια καινούργια σκανταλιά θα βρεις να κάνεις.Σςς....μυστικό!Ένα είναι σίγουρο!Μαζί σου η ζωή δεν είναι ποτέ βαρετή!

Γιε μου,είσαι ο λόγος που έγινα για πρώτη φορά μητέρα.Και να σου πω....Δεν σε περίμενα έτσι.Όχι.Δεν σε είχα ονειρευτεί έτσι.Με θυμάμαι έγκυο ακόμα,να προσπαθώ να σε ονειρευτώ.Να ανυπομονώ να σε δω.Να δω πως θα είσαι!Είχα τόσο περιέργεια.Το έλεγα σε όλους!Προσπαθούσα να σε φανταστώ.Αλλα ποτέ ψυχή μου,δεν μπόρεσα να το κάνω.Ποτέ δεν είδα ούτε στο πιο μεγάλο μου όνειρο αυτή την φατσούλα σου!Γιατι;Γιατι είσαι πολλά παραπάνω απο αυτά που φανταζόταν το μυαλό μου.Γιατι ήρθες στην ζωή μου για να μου δείξεις πως τελικά η τελειότητα μπορεί και να υπάρχει.Γιατι είσαι ΕΣΥ άγγελε μου....Και επειδή θέλω να σου ανοίξω την καρδιά μου σαν χαζομαμά που με έχεις κάνει,δεν φαντάστηκα ποτέ μου οτι θα μου μοιάζεις.Ότι στο πρόσωπο σου θα βλέπω το''Κατερινάκι''μικρό....
Όμως δεν είναι απλά αυτό.Είναι κάτι άλλο παραπάνω.Κάτι παράξενο.Μου έφερε πρόσφατα ο μπαμπάς μου μια φωτογραφία που βρήκε όταν ήμουν μικρή πριν 20κατι χρόνια.Την είδα με νοσταλγία.Με την πρώτη ματιά συγκινήθηκα.Όχι γιατι είδα εμένα στην παιδική μου ηλικία!Αλλα γιατι σε αυτή τη φωτογραφία και κοιτώντας μετά δίπλα μου,είδα τον γιο μου.Σαν να είδα τον γιο μου.Θυμάμαι μικρή είχαμε αναρωτηθεί με άλλα παιδιά της τότε ηλικίας μου πως θα ήμασταν αν γεννιόμασαν στο αντίθετο φύλο απο αυτό που είμαστε!Τότε φαινόταν τόσο αστείο όλο αυτό!Κάποια χρόνια μετά αυτή η ερώτηση για μένα βρήκε απάντηση!Βλέπω πως θα ήμουν αν ήμουν αγοράκι μέσα απο τα μάτια του γιου μου!Πίστεψε με αυτό είναι ταυτόχρονα τόσο όμορφο,τόσο συγκινητικό αλλα και τόσο παράδοξο!Ήταν κάτι απρόσμενο για μένα που δεν άργησε να έρθει στη ζωή μου!Είναι απίστευτο γιατι ειναι σαν να ξανά βλέπεις τον εαυτό σου παιδί!Και πες μου ποιος άνθρωπος δεν θα ήθελε να ξανά δει τον εαυτό του στην μικρή του ηλικία;Τότε που ήταν παιδί;Ευχαριστώ πλασματάκι μου για τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα που μου χαρίζεις κάθε μέρα!Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να γίνω μανούλα όχι μια αλλα δύο φορές!Έρως μου,είσαι ξεχωριστός και μοναδικός όμως επέτρεψε στην μανούλα να της θυμίζεις λίγο τον εαυτό της,τα παιδικά της χρόνια,την τότε φιγούρα της....μόνο που εσύ μάτια μου είσαι η πολύ καλύτερη εκδοχή αυτής της ανάμνησης.Γιατί είσαι ΕΣΥ!

Σε ευχαριστώ για όλα μωρό μου μεγάλο.Συγνώμη για τις φορές που δεν ήμουν ίσως η καλύτερη μανούλα που σου αξίζει,για εκείνες τις φορές που κάτι δεν κατάφερα τόσο καλά,για κάτι που έκανα λάθος.Δεν πρόκειται ποτέ να μην σου αναγνωρίσω λάθος μου.Όταν νιώθω ότι σου οφείλω μια συγνώμη,θα την έχεις χωρίς δεύτερη σκέψη.Επέτρεψε μου να κάνω κάποια λάθη και εγώ.Όχι μεγάλα.Αυτά δεν συγχωρούνται.Αυτά τα μικρά,της καθημερινότητας....εσύ άλλωστε με κάνεις καλύτερο άνθρωπο!Απο όταν μπήκες στην ζωή μου,μια λάμψη,ενα φως ήρθε στο πρόσωπο μου.Όσο κουρασμένη και άυπνη να φαίνομαι,όσο και να δυσκολεύομαι να καμουφλάρω τους μαύρους κύκλους,αυτό το φως είναι εκεί....εξαιτίας σου.Γιατι την χαρά που μου δίνεις εσύ κάθε μέρα,δεν μου την δίνει τίποτα άλλο!
Μικρέ μου μπουκλάκια,θέλω πάντα να γελάς,μπορείς;Θέλω πάντα να είσαι καλά και τόσο ζωηρός άρα και υγιής.Γίνεται;Και ας τρέχω όλη μέρα.Θέλω να σε βλέπω να πετάς!
Τα 2 ομορφότερα χρόνια της ζωής μας δίπλα σου....
Θέλω μόνο να θυμάσαι κάτι.Έρως μου,μεγαλώνουμε μαζί.Μεγαλώνω κι εγώ μαζί σου.Δεν σου μαθαίνω μόνο εγώ.Μου μαθαίνεις και εσύ.Πράγματα σπουδαία,που ούτε στο καλύτερο βιβλίο δεν θα βρεις.Η σχέση μας λοιπόν έχει μια αλληλεξάρτηση!Για αυτό να γελάς για να γελώ,να ονειρεύεσαι για να ονειρεύομαι,να χαίρεσαι για να χαίρομαι,να πετάς για να πετώ.
Δίπλα σου.Όσο με χρειάζεσαι και λίγο παραπάνω.Δίπλα σου να σου κρατώ το χέρι,πίσω σου για να σε ακολουθώ στην διαδρομή που θα επιλέξεις.ΣΑΓΑΠΑΩ βαθιά.''


''Βαλεντίνε μου μικρέ,πότε πέρασαν κιόλας σχεδόν 6 μήνες μου λες;

Σαν χθες θυμάμαι να είμαστε με τον μπαμπά σου στο μαιευτήριο και να σε φροντίζουμε εκείνες τις πρώτες ώρες,εκείνες τις πρώτες μέρες,τις πρώτες στιγμές....Προσπαθώντας λίγο να σε μάθουμε,λίγο να μας μάθεις.Τότε που είδα με τα μάτια μου ενα απίστευτο μωρό με μαύρο μαλλί καρφάκι!Τότε που όλα σου τα ρουχαλάκια σου έμοιαζαν τόσο μεγάλα,και εμείς αναρωτιόμασταν λες και ήμασταν πρώτη φορά γονείς πως γίνεται,πως είσαι τόσο μικρούλης;
Και τώρα;Και τώρα τα ρούχα δεν σου κάνουν πάλι αλλα τώρα επειδή σου είναι μικρά!Αφού είσαι ενα μωρό με τα όλα του!Τα μαγουλάκια σου,τα μπουτάκια σου....για πόσο φάγωμα είσαι;Μπουλάκο μου,είσαι στην ανώτατη καμπύλη βάρους(είσαι 8,500 κιλά ήδη απο 5 μηνών!)μεγαλώνεις τόσο γρήγορα,και εγώ θέλω να βρω να πατήσω το κουμπί αυτό που παγώνει λίγο τον χρόνο.Να μείνεις για πάντα μωρό.Το μωρό μας!Γίνεται;

Απο την άλλη θαυμάζω να σε βλέπω να μεγαλώνεις....Βαλεντίνο μου,είσαι το πιο χαμογελαστό μωράκι που έχω γνωρίσει.Απο την αρχή,σε θυμάμαι μόνο να γελάς,να γελάς,να γελάς.Κάτι που μας κάνει να λιώνουμε.Γελάς και εγώ σαν κλασσική χαζομαμά ακούγομαι:άχου το,κοίτα το μωρέ γελάει η ψυχή μου....Μα πραγματικά πως να μην λιώσω όταν κοιτάω αυτά τα μαγουλάκια να φουσκώνουν κι άλλο απο χαρά;Χαρά μέσα απο τα δικά σου ματάκια.Όπως εσύ αισθάνεσαι και καταλαβαίνεις.Θα θελα όμως να μπω στο μαυλουδάκι σου,να δω όπως βλέπεις εσύ.Να καταλάβω πως νιώθεις όταν βλέπεις τον αδελφό σου να κάνει κάτι και εσύ γελάς.Και όχι απλά γελάς.Ξεκαρδίζεσαι με την ψυχή σου.Με ήχο.Με αυτόν τον πιο όμορφο και γλυκό ήχο που μπορεί να ακούσουν ποτέ ανθρώπινα αυτιά....Το γέλιο.Το γέλιο ενος μωρού!Λύτρωση.Λύτρωση ψυχής.Το γέλιο σου βάλσαμο μου!

Κλείνεις τους 6 μήνες ζωής και θα αρχίσουμε σιγά σιγά και τις τροφές.Μου φαίνεται σαν ψεύτικο.Έχω ακόμα στο μυαλό μου εκείνες τις πρώτες μέρες σου στο σπίτι με τον αδελφό σου να θέλει να σε γνωρίσει,να σε αγγίξει,να καταλάβει τι συμβαίνει....Είσαι ενα ζωηρό μωρό γεμάτο ενέργεια που θέλει συνεχώς να βλέπει κάποιον κοντά του για να ηρεμεί.Εσύ έχεις τις δικές σου ιδιαιτερότητες.Ο ερχομός σου στην ζωή μου,με έκανε να καταλάβω λίγο καλύτερα το πόσο διαφορετικοί είμαστε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας,ακόμα και απο τους πρώτους μήνες ζωής....Θα έχουμε και κοινά στοιχεία με ανθρώπους του περιβάλλοντος μας,θα υπάρχουν όμως και αυτά τα πολύ δικά μας χαρακτηριστικά.
Βαλεντίνε μου,αν μπορούσα να ευχηθώ κάτι για εσένα αυτή θα ήταν σίγουρα μια ευχή:πέρα απο το να είσαι σαφώς γερός και δυνατός,αυτό το μόνιμα ζωγραφισμένο χαμόγελο σου να σε ακολουθεί σε όλη σου την ζωή!Να χαμογελάς ψυχή μου,σε κάθε σου στιγμή της ζωής,εσύ να γελάς.Γιατι αυτό σου αξίζει.Όσες δυσκολίες και να έρθουν εσύ μακάρι να χαμογελάς.Αυτή να είναι η δική σου δύναμη!Είσαι ο λόγος που συνειδητοποίησα πόση αγάπη μπορεί να προσφέρει μια μάνα.Πόσες αγκαλιές μπορούν να χωρέσουν τα μικρά μου χέρια.Πόσα καρδιοχτύπια μπορεί να αντέξει η καρδιά μου.Πόσες διπλές σκέψεις μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου.Διπλές.Γιατι πλέον είναι όλα επι δυο.Η αγάπη μου,η περηφάνια μου,τα άγχη μου,οι ανησυχίες μου.Όλα επι δυο.Γιατι τελικά ναι μια μάνα όσα παιδιά και να έχει θα τα αγαπάει με ενα μαγικό τρόπο ακριβώς το ίδιο!Το ίδιο ΠΟΛΥ!Όπως αγαπώ εγώ εσάς.
Σε ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μας και την έκανες πιο χαμογελαστή.Σε ευχαριστώ που ήρθες για να με κάνεις καλύτερη μητέρα αφού έχοντας ήδη μια μικρή εμπειρία πλέον σε εσένα κάποια μικρό λαθάκια δεν τα έκανα και δεν θα τα κάνω.Με έμαθες πόση δύναμη έχει η μητρότητα.Η αγάπη μιας μάνας που μπορεί να μοιραστεί ισάξια και απλόχερα για κάθε της παιδί!

Μικρέ μου γιε,μικρό μου παιδί που δεν ήξερα μέχρι να σε γεννήσω ότι είσαι αγοράκι(αν και μέσα μου μάλλον αυτό πίστευα)είσαι το μικρό μου το αγοράκι που απο τώρα φαίνεσαι τι φάτσας είσαι!Συνέχισε να μας τρελαίνεις.Πόσο πιο χαζομαμά θα με κάνετε πια;Περιμένω μεγαλώνοντας να με εκπλήσσεις όλο και περισσότερο με τα κατορθώματα σου.
Να θυμάσαι εγώ θα είμαι κοντά σου,να σε βοηθήσω σε ότι με χρειαστείς.Αλλα εσύ έχεις και τον πιο σπουδαίο σύμμαχο!Τον αδελφό σου!Που είναι και ο μόνος που βιάζεται τόσο πολύ να μεγαλώσεις,για να σε έχει μαζί του σε όλα,για να παίζετε μαζί!
Δεν σου κρύβω,ότι αυτοί οι 6 μήνες είναι οι πιο εξαντλητικοί σωματικά για εμένα.Όμως πραγματικά βλέποντας το χαμόγελο σου λέω απλά χαλάλι!Είμαι δίπλα σου.ΣΑΓΑΠΑΩ βαθιά.''


Έρως και Βαλεντίνε,είστε ότι πιο σημαντικό έχει υπάρξει στη ζωή μου!
Η ύπαρξη σας είναι η δικιά μου ανάσα,το δικό μου καθημερινό φως!Σας ευχαριστώ για κάθε στιγμή που μου χαρίζετε.Μαζί εσείς οι δυο αποτελείτε απλά το νόημα της ζωής.Καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει ζωή.Είστε πηγή ενέργειας,χαράς για όποιον βρίσκεται κοντά σας.Ξέρετε,απο τώρα έχω βρει ομοιότητες και διαφορές μεταξύ σας.Ξέρω ακόμα είναι νωρίς,όμως όλο και κάτι ανακαλύπτω αφού σαν μαμά έχω τόσο έντονα την κάθε σας ανάμνηση στο μυαλό μου!Θέλω να μεγαλώνετε μαζί,παρέα ο ένας να δίνει δύναμη στον άλλον,ο ένας να χαρίζει το χαμόγελο του στον άλλον όταν το χρειάζεται,ο ένας να αποτελεί βράχος για τον άλλον για κάθε δυσκολία....Θέλω να κρατάει ο ένας το χέρι του άλλου και να προχωράτε μαζί μέσα σε αυτή την ζωή....Είναι μέλημα μου το να μεγαλώσετε αγαπημένα.Το έχω ως σκοπό.Ελπίζω να τα καταφέρω.
Γιατι τώρα πάντως εγώ σας θαυμάζω!Σας θαυμάζω για αυτή σας την σχέση,το ενδιαφέρον που δείχνετε ο ενας για τον άλλον κάθε μέρα,τα χαμόγελα που σκάτε ο ένας στον άλλον,την φροντίδα που βλέπω απο τον μεγάλο αδελφό στον μικρό.Δεν μπορώ να σας κρύψω ότι ενας λόγος που χάρηκα όταν έμαθα πως είμαι έγκυος για δεύτερη φορά τόσο γρήγορα χρονικά,ήταν αυτός!Αυτό που αντικρίζουν τώρα τα μάτια μου κάθε μέρα....μια αξιοζήλευτη σχέση αγάπης!Σας ευχαριστώ που με κάνετε περήφανη και χαρούμενη!
Θυμάμαι τώρα,να συναντώ μαμάδες διδύμων παιδιών,να με ρωτάνε την ηλικιακή σας διαφορά και με έκπληξη να μου λένε πως είναι σαν να μεγαλώνω κι εγώ δίδυμα,σαν να είστε δίδυμα λόγω της μικρής σας διαφοράς!Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω με σιγουριά εγώ,αυτό όμως που σίγουρα ξέρω είναι ότι το να μεγαλώνεις δυο μικρά παιδιά ταυτόχρονα δεν είναι εύκολη υπόθεση.Πέρα απο τις αμέτρητες ευθύνες,απο την έλλειψη προσωπικού χρόνου,είναι η κούραση....η σωματική κούραση είναι μεγάλη αυτή ειναι η πραγματικότητα.Όμως προσπαθώ.Προσπαθώ να ανταπεξέρχομαι στην απαιτητική καθημερινότητα για αυτά τα δύο πλάσματα.Γιατι έχω ευθύνη απέναντι σας.Συγχωρέστε με λοιπόν αγόρια μου αν κάπου δεν τα καταφέρνω και τόσο καλά(ελπίζω μεγαλώνοντας να με καταλάβετε)να ξέρετε όμως οτι προσπαθώ για το καλύτερο σας!Όπως είπα και παραπάνω,μαζί μεγαλώνουμε μην το ξεχνάτε.Απλά εγώ ως η πιο μεγάλη,θα πρέπει(που και που)να με ακούτε και λίγο!(χαχα)Ξέρω ότι το έργο που έχω αναλάβει είναι σπουδαίο,όμως εγώ το επέλεξα!Είναι το πιο σπουδαίο να μεγαλώνεις ανθρώπους.Αυριανούς ενήλικες.Και θέλω να το κάνω καλά.Απο τον Θεό,ζητώ μόνο να σας έχει πάντα καλά.

ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ!
η μαμά....

My Instagram

', resolution: 'standard_resolution' }); feed.run(); //]]>
Made with by OddThemes | Distributed by Gooyaabi Templates