Σημερα επισημως πατησα τα 25 και θελησα να κανω μια μικρη ανασκοπηση.
Θα μου πειτε τι μπορει να εχεις ζησει εσυ που εισαι τοσο μικρη; Θα καταλαβετε στη συνεχεια.
Απο πολυ μικρη ενιωσα τι ειναι να εισαι παιδι χωρισμενων γονιων. Απο τα παιδικα μου χρονια κιόλας βιωσα πολυ πονο.
Ενιωσα τοση προδοσια απο ολους συγγενείς,φιλους, γνωστους.
Ολα αυτα και άλλα με εκαναν να ωριμασω πιο γρηγορα.
Ειμαι ανθρωπος που πιστευω πολυ οτι οταν κατι καλο σου χρωσταει η ζωη καποια στιγμή θα στο ξεπληρωσει.
Έτσι εγινε και στη δικη μου περιπτωση.
Το πιο καλό πραγμα που μου εχει συμβει ποτε ειναι ο αντρας μου και το παιδι μου.
Τωρα μετα απο 10 χρονια με το αντρα μου, 7 παντρεμένη και την Αναστασουλα μου που κοντευει τα 4 νιωθω πιο ευτυχισμένη απο ποτε.
Δεν θελω τιποτα αλλο για τα γενεθλια μου. Ειναι το καλυτερο δωρο για παντα!!!
Ειναι ευλογια να εχεις διπλα σου ανθρωπους που σε αγαπουν και σε νοιάζονται και σας το λεω εγω που εχω περασει πολλα και το οτι κάθομαι και σας γράφω για το τι εχω περασει εστω και περιληπτικά το χρωστάω στο ανθρωπο που είναι διπλα μου και με στηρίζει ολα αυτα τα χρόνια, τον αντρα μου.
Χρονια μου πολλα λοιπον!!!
Δέσποινα!!!
