Καλησπέρα μανουλες!!!
Ίσως η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπισαμε ήταν το κόψιμο της πάνας!
 |
| Via. |
Ξεκίνησαμε από πέρυσι όταν η μικρή μου ήταν 2.5 χρόνων. Πήραμε απλό γιογιό πήραμε και με μουσική. Κάναμε και κουβεντουλα αλλά η μικρή μου ήταν αρνητική. Δοκιμασαμε και στη λεκάνη όχι δεν ήθελε με τιποτα. Και απλά το αφησαμε!- 1 χρόνο σχεδον-
Έφτασε ο Μαιος και ξεκίνησαν οι διαδικασίες για τα χαρτιά για τους παιδικούς, η Αναστασία ακόμη με το μπεμπιλινο. Κατέθεσα τα χαρτιά για το παιδικό και ξεκίνησαμε τη διαδικασία την ίδια μέρα. Είχαν προηγηθεί φυσικά πολλές κουβεντουλες για το σχολείο, ότι μαγαλωσαμε κτλ.
Ή μικρή ήταν πιο δεκτικη, είχα εφοδιαστεί και εγώ με περισσότερη υπομονή και είχα στο μυαλό μου ότι δεν πρόκειται να της ξαναβαλω πάνα και ας έχουμε ατυχηματακια.
Έτσι ξεκίνησα με τη πρώτη μέρα τα πήγε αρκετά καλά είχαμε μόλις δύο ατυχηματακια, την επιβραβευα μετά και όταν εκανε τσισα πάνω της δεν της φωναζα απλά της εξηγούσα ότι είμαστε μεγάλα κορίτσια πια και δεν κάνουμε τσισακια πάνω μας. Το βράδυ δεν της έβαλα πάνα αλλά υποσεντονο γιατί δεν ήθελα να δημιουρθει κάποια σύγχυση στο παιδί ότι τι γίνεται τώρα το πρωί δεν φοράω και το βράδυ φοράω. Όπως ήταν λογικό έβρεξε το κρεβάτι της αλλά δεν πειράζει.
Συνεχίσαμε τις προσπάθειες κανονικά και γύρω στην 3 με 4 μέρα είχαμε πιο πολλά ατυχήματα. Ξεκίνησα να χάνω την υπομονή μου αλλά είπα όχι όλα θα πάνε καλά μία βδομάδα θελει και θα το μάθει. Και όντως στη μία εβδομάδα είχαμε κόψει τη πάνα και πρωί και βράδυ!!!
Για αυτό μανουλες η συμβουλή που θα σας δώσω εγώ είναι να έχετε υπομονή και τα παιδάκια αλλά και εσείς! Και όταν πείτε θα βγάλω τη πάνα μην κάνετε πισογυρισματα.
Καλή επιτυχία!!!
Φιλία!!!
Δέσποινα!!!
