Διαγωνισμός με δώρο βιβλία απο τις Εκδόσεις Μεταίχμιο!

Καλησπέρα μανούλες!
Σήμερα έχουμε νέο διαγωνισμό με δώρο 2 υπέροχα βιβλία από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.

Ένας τυχερός θα κερδίσει το βιβλίο " Οι πρώτες λέξεις" και ένας τυχερός θα κερδίσει το βιβλίο " Τα πρώτα μου ζώα"
Λίγα λόγια για τα βιβλία :
Οι πρώτες λέξεις:
Με περισσότερες από 200 λέξεις, το βιβλίο αυτό αποτελεί την ιδανική εισαγωγή στο βασικό λεξιλόγιο. Τα παιδιά θα διασκεδάσουν ατελείωτες ώρες ανακαλύπτοντας τον κόσμο που τα περιβάλλει: από τα ρούχα ως τα οχήματα και από το σπίτι ως την εξοχή.

Τα πρώτα μου ζώα:
Με περισσότερες από 100 λέξεις, το βιβλίο αυτό αποτελεί την ιδανική εισαγωγή στον κόσμο των ζώων. Τα παιδία θα διασκεδάσουν ατελείωτες ώρες ανακαλύπτοντας τα αγαπημένα τους ζώα: από τα κατοικίδια ως τη ζούγκλα και από το αγρόκτημα ως το δάσος.
Για να λάβετε μέρος απλά συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα :

a Rafflecopter giveaway

Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει εως τις 30/11/16 οπου και θα πραγματοποιηθεί κλήρωση.
Η διαδικασία παραλαβής των βιβλίων από τους νικητές έχει ως εξής :

Οι νικητές που κατοικούν στην Αττική παραλαμβάνουν το αντίτυπό τους από τον Πολυχώρο Μεταίχμιο (Ιπποκράτους 118, Αθήνα)

Οι νικητές που κατοικούν στην υπόλοιπη Ελλάδα θα το λάβουν ταχυδρομικά .Τα έξοδα αποστολής αναλαμβάνουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο.

Καλή επιτυχία σε όλους!

Δέσποινα.

Η πρώτη μας παρέλαση!

Από μικρή μου άρεσε πολύ να παρελαύνω και να συμμετέχω στους εορτασμούς που κάναμε στο σχολείο για τις Εθνικές μας Εορτές.
Έφτασε όμως η ώρα που θα παρακολουθούσα την κόρη μου να κάνει παρέλαση και να απαγγέλει το πρώτο της ποίημα. Τα συναισθήματα απλά δεν περιγράφονται. Συγκίνηση, αγάπη, απέραντη χαρά και ευλογία!

Ντυμένη με τη παραδοσιακή στολή της ¨Αμαλίας¨ και με τη σημαία της ψηλά να κυματίζει καμαρωτή καμαρωτή έκανε την πρώτη της παρέλαση.

Δίπλα της να κάνει παρέλαση και ο μπαμπάς μας! Πόση ευλογία να νιώσω και πόσο πιο ευτυχισμένη!

Το ποίημα που είπαμε στη γιορτή του σχολείου :

"Πάντα πάντα κυματίζεις

Και χαρά παντού σκορπάς

Και όλο πιο ψηλά ανεβαίνεις

Και όλο προς τη δόξα πας"

 

Η πιο γλυκιά παρέλαση της ζωής μου!

28η Οκτωβρίου 2016!

Σας αγαπώ πολύ και τους δύο!

Δέσποινα.

 

Μυστικά Ξωτικούλια 2016!

Καλησπέρα ομορφιές! Τι μου κάνετε;  Εγώ έχω αρχίσει ήδη να σκέφτομαι τα Χριστούγεννα και έχω ξεκινήσει ήδη τις κατασκευούλες.

Θυμάστε πέρυσι που ξεκινήσαμε το Μυστικό ξωτικούλι; Για τις καινούριες πρόκειται για μια μυστική ανταλλαγή δώρων για τα Χριστούγεννα, γιατί τι καλύτερο από το να λαμβάνουμε δώρο  με αγάπη αυτές τις Άγιες Μέρες;
Φέτος θα ξεκινήσουμε τις συμμετοχές λίγο νωρίτερα για να φτάσουν όλα τα δώρα εγκαίρως.
Για να συμμετέχετε στα Μυστικά ξωτικούλια απλά συμπληρώστε την παρακάτω φόρμα συμμετοχής εως 31/10.

* Η παρουσίαση του δώρου που θα στείλετε/λάβετε είναι υποχρεωτική!
Φιλιά!
Δέσποινα!!!

Χρόνια Πολλά Super μπαμπά!

Σήμερα έχει γενέθλια ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωη μου. Ο αντρας μου.
Θελησα μέσα από αυτή την ανάρτηση να του πω χρόνια πολλά και ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Ευχαριστώ γιατί :

• Είσαι πάντα δίπλα μου και με ανέχεσαι τα τελευταία 10 χρόνια!
• Πάντα με συμβουλεύεις και πάντα οι συμβουλές σου είναι σωστές -εκνευριστικό μερικές φορές-
• Είσαι ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσε να έχει ένα παιδί.
• Είσαι εκνευριστικά υπερπροστατευτικός αλλά μου αρέσει.
• Είσαι εκεί για να ακούς ακόμη και τον  πιο ασήμαντο προβληματισμό μου.
• Πάντα στηρίζεις τις επιλογές μου.
• Είσαι αυτός που θέλει μόνο να μας βλέπει να χαμογελάμε.
• Είσαι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα!

Σε αγαπάμε πολύ και σου ευχόμαστε να είσαι γερός και πάντα χαρούμενος!
Χρόνια πολλά Super μπαμπά μας!!!
Δέσποινα!
* Η υπέροχη τούρτα μας είναι δια χειρός Xara's kitchen. Ειδική παραγγελία για το Super μπαμπά μας, χασάπης στο επάγγελμα -αν δεν το καταλάβατε χιχιχι- Ευχαριστούμε!

Καλέ....γεννάμε!

   Σαν τους φαντάρους που μετράνε τις μέρες για να τελειώσει η θητεία τους,κάπως έτσι νιώθω κι εγώ....Γιατι τι έμεινε;8 μέρες μείνανε για να έρθει στον κόσμο το δεύτερο πλασματάκι μας....Μόνο που εγώ αν με ρωτήσεις πως νιώθω δεν θα σου απαντήσω όπως θα σου απάνταγε σίγουρα ένας φαντάρος μέσα στην τρελή χαρά....Όχι πως δεν χαίρομαι που θα αντικρίσω το δεύτερο παιδάκι μου,που θα γεννήσω,που ο καιρός πέρασε και το νέο μέλος της οικογένειας μας θα έρθει σπίτι μας....Για όλα αυτά ανυπομονώ,πολύ πάρα πολύ....Θέλω τόσο να το δω,ναι έχω μια μικρή περιέργεια πως θα είναι(τι να κάνω;χαχα)φυσικά πρώτα να είναι υγιής αλλα έχουμε βλέπεις και την αγωνία του φύλου!Αφού αποφασίσαμε να μην μάθουμε το φύλο σε αυτή την εγκυμοσύνη και να γίνει έκπληξη.αναμένουμε λοιπόν για αυτή την έκπληξη,να δούμε αν θα είναι αγοράκι ξανά η κοριτσάκι!Βλέπεις,έχουν πέσει και κάποια στοιχήματα και κάποιες προβλέψεις στο περιβάλλον μου....Απο συγγενείς μέχρι την πωλήτρια στο κατάστημα καλλυντικών που πήγαινα με την κοιλιά τούρλα!Έχω λοιπόν περιέργεια ποιοι θα πέσουν μέσα!

Απλά ξέρεις όπως σου έχω ξανά πει,μαζί με χαρά και ανυπομονησία έχω ένα απίστευτο άγχος....Για το να πάνε φυσικά όλα καλά αρχικά και ύστερα για το πρώτο μου αστεράκι που θα αφήσω στο σπίτι!Που θα πάω χωρίς τον έρωτα μου;Δεν έχουμε απομακρυνθεί ούτε ένα βράδυ απο την γέννηση του!Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα περάσουν αυτά τα βράδια χωρίς το άγγιγμα του....Θέλω να είμαι ειλικρινής,με έχει πάρει λίγο απο κάτω....Προσπαθώ να μην το δείχνω στους γύρω μου,όμως σε σένα εδώ θα το πω....Νιώθω πολύ άσχημα που δεν θα έχω κοντά μου τον γιο μου,αυτό με έχει ρίξει ψυχολογικά....Ναι προσπαθώ να σκέφτομαι τα θετικά,ότι θα αγκαλιάσω το νέο μας μωράκι,ότι θα ξανά ζήσω τέτοιες μοναδικές στιγμές όπως είναι αυτές με ένα νεογέννητο,ότι θα επιστρέψω στο σπίτι με το δώρο του,το αδελφάκι του,το νινί όπως του το λέμε τόσο καιρό....Όμως πέρα απο όλα αυτά που μου δίνουν μια δύναμη,στεναχωριέμαι.νιώθω ήδη να μου λείπει,έχω διπλό άγχος να είναι καλά πως θα είναι χωρίς εμάς δίπλα του,πως θα κοιμάται,αν θα τρώει σωστά,ναι ναι όλα αυτά τα μαμαδίστικα που με απασχολούν....Κυρίως πως θα είναι ψυχολογικά που δεν θα μας δει αυτές τις μέρες,έχει συνηθίσει κάποια πράγματα να τα κάνουμε μαζί,τώρα πως θα νιώσει;

Γιατι να είναι τόσο δύσκολες οι συνθήκες τουλάχιστον στην χώρα μας για τις εγκυμονούσες και τις μέλλουσες μανούλες,γιατι να έχουν κάνει στα νοσοκομεία ένα τόσο ξένο περιβάλλον για εκείνες,που δεν μπορούν να έχουν μαζί τους η να δεχτούν τα πρώτα τους παιδάκια,να περάσουν χρόνο μαζί τους κλπ.αφού μας έχουν τόσο ανάγκη!Θα έπρεπε να είναι αλλιώς φτιαγμένα τα πράγματα,σκεπτόμενοι την ψυχολογία της μανούλας....
Δεν ξέρω ίσως εγώ παρά είμαι ευαίσθητη,ίσως εγώ το έχω κάνει τόσο τραγικό....δεν ξέρω δηλαδή αν με αυτά μου τα λόγια αντιπροσωπεύω κι άλλες μανούλες εκεί έξω,όμως εγώ έτσι νιώθω πραγματικά,χωρίς καμία υπερβολή....Και νομίζω ότι όταν πας να γεννήσεις,όταν πας να φέρεις στον κόσμο μια νέα ζωή η ψυχολογία μιας γυναίκας είναι ότι πιο βασικό!
Μέσα στο τρελό μου άγχος λοιπόν να σας πω ότι 9 μόλις μέρες πριν ναι 9 μόλις μέρες,τρέχω και δεν φτάνω και με το σπίτι!Τώρα το βάφουμε,τώρα ετοιμάζουμε τα μπεμπέ ρούχα(ναι αυτά τα αφήσαμε λίγο επίτηδες τελευταία στιγμή,αλλα όχι και τόσο!)τώρα φτιάχνω όσο μπορώ το παιδικό δωματίο,κάνω καθάρισμα και ξεκαθάρισμα στο σπίτι,όλα τώρα ΝΑΙ,9 μέρες πριν γεννήσω!Αισθάνομαι λίγο σαν τον Βέγγο σε πιο χαλαρούς ρυθμούς λόγω μιας κοιλίτσας που δυσκολεύει!Τώρα όσον αφορά το θέμα ξεκούρασης,απλά το έχω ξεχάσει πέρα απο το κομμάτι των δουλειών και των υποχρεώσεων,λόγω του μπέμπη που πέρασε ΤΩΡΑ φυσικά γιατι πιο νωρίς η πιο αργά(;)τώρα έπρεπε να έρθει και το πρώτο του γερό κρύωμα με αντιβίωση,οπότε καταλαβαίνεις σε τι φάση με πετυχαίνεις,να τρέχω με μια αντιβίωση στο χέρι για να πιει το φάρμακο του χαχα!Φυσικά και με τον ύπνο έχουμε εδώ και καιρό θέμα(όσο δεν είχαμε ως μωρό αποκτήσαμε μετά)με ξυπνήματα στη νύχτα κλπ.οπότε ο ύπνος είναι για μένα πλέον ένα πολύτιμο αγαθό που μου λείπει απίστευτα....

Φαντάσου μετά με δύο ας πούμε μωρά στο σπίτι!χαχα!Δεν θα ξεχάσω την ατάκα μιας μαμάς διδύμων κοντά στην ηλικία του μπέμπη σε μια βόλτα μας:''ε και εσένα σαν να έχεις δίδυμα θα είναι με αυτή την διαφορά!''χαχα!Αχ άλλο ένα άγχος και περιέργεια για το πως θα είναι η ζωή με δύο ζουζούνια στο σπίτι,για το πως θα υποδεχτεί το μωρό ο μπέμπης,τι θα κάνει,πως θα το δει,πως θα αντιδράσει....Έχω τόσες απορίες....Θυμάμαι στην πρώτη εγκυμοσύνη,να σκέφτομαι και να λέω στους γύρω μου ότι ανυπομονώ να γεννήσω να δω την φατσούλα του,πως θα είναι!Τώρα με θυμάμαι να λέω πως θα κάνει ο μπέμπης με το μωρό όταν το δει;

τι λέτε για μαμά και γιος;μοιάζουμε;χαχα!

Και έτσι λοιπόν είμαι στις ετοιμασίες πρακτικά κυρίως πέρα απο το σπίτι,ετοιμάζομαι σιγά σιγά για το νοσοκομείο,είμαι σε αυτή την φάση λοιπόν τώρα της οργάνωσης και των μικρο-αγορών!Όμως για το κομμάτι της ψυχολογίας,ομολογώ ότι δεν έχω προετοιμαστεί ακόμα κατάλληλα....Δεν ξέρω βέβαια αν θα μπορούσα και ποτέ να προετοιμαστώ ψυχολογικά....Ελπίζω να πάνε όλα καλά και πιο εύκολα απο ότι τα έχω στο μυαλό μου για να πάρω έστω μια ανάσα,γιατι τώρα νιώθω πως πνίγομαι....Μακάρι να είναι όλα λίγο πιο εύκολα απο ότι τα φαντάζομαι....Το χρειάζομαι....
Σύντομα μανούλα για δεύτερη φορά λοιπόν μέσα σε 1,5 χρόνο στα 22 μου χρόνια,αναμένω αυτή την έκπληξη....

Μεταξύ μας,αναμένω και λίγο το να ξεφουσκώσω χαχα,γιατι αισθάνομαι σαν μπαλόνι έτοιμο να εκραγεί!Όχι απο θέμα κιλών(μέχρι τώρα είμαι μια χαρά απο κιλά,περίπου όπως και στου μπέμπη έφτασα τελικά,μέχρι τώρα 10 κιλά έχω πάρει)και πάλι μόνο κοιλίτσα έχω αλλα όπως είναι λογικό έχω πρηστεί πλέον σε πόδια και δυσκολεύομαι αρκετά....Αναρωτιέμαι θα φύγουν τα κιλά τόσο γρήγορα όπως στην πρώτη εγκυμοσύνη και χωρίς προσπάθεια η επειδή είναι τόσο γρήγορα δεύτερη εγκυμοσύνη θα μείνει κανένα και θα δυσκολευτώ;Μα τι σκέφτομαι ε;Εντάξει ναι το πιο σημαντικό είναι η υγεία και να πάνε όλα καλά εννοείται,όμως γυναίκες είμαστε και όλες λίγο πολύ τα σκεφτόμαστε αυτά,έτσι δεν είναι;Θέλω σε σχόλια τις εμπειρίες σας όσες γεννήσατε κοντά την δεύτερη φορά απο την πρώτη!

Έτσι το the smell of mommy θα ξανά αισθανθεί την έντονη αυτή μυρωδιά της μωρουδίλας,του νεογέννητου μωρού....Σε 9 μέρες....Αχ σε 9 μέρες....Δεν το πιστεύω!

να και η φουσκίτσα!χαχα!

Σας έβαλα και φωτογραφία με την κοιλιά τούρλα,δεν έχετε παράπονο!χαχα!Δείξτε επιείκεια!Εύχομαι σε όλες τις εγκυμονούσες να γεννήσουν με το καλό,χαίρομαι που μοιραστήκαμε μαζί μέσα απο εδώ και την δεύτερη εγκυμοσύνη μου παρέα με διάφορα άρθρα και εσάς συντροφιά,όσοι είστε γονείς να χαίρεστε τα παιδάκια σας!Το the smell of mommy σύντομα γεννάει λοιπόν!

Τον προηγούμενο Σεπτέβρη....

Τον προηγούμενο Σεπτέβρη,ένα χρόνο πριν δηλαδή έγινε μια σημαντική αλλαγή στην ζωή μας,στην σχέση μας,στην οικογένεια μας....Μια αλλαγή που την θέλαμε πολύ όμως την προγραμματίζαμε λίγο αργότερα λόγω κάποιων θεμάτων....Όσο κι αν την θέλαμε,έπρεπε να κάνουμε λίγο ακόμη υπομονή....Όμως καμιά φορά η ζωή σε εκπλήσει και βιάζεται λιγάκι,σε φέρνει προ εκπλήξεων και σε αναγκάζει να πιεστείς λιγάκι τώρα τελικά και όχι αργότερα όπως υπολόγιζες....
Έτσι τέτοια εποχή σαν πέρυσι,μας θυμάμαι να ψάχνουμε απεγνωσμένα και άμεσσα για σπίτι,να νοικιάσουμε σπίτι....Κάτι καινούργιο για εμάς,πρώτη φορά και των δύο εκτός σπιτιών μας με γονείς,και για τον τελευταίο καιρό εκτός σπιτιών μας με πεθερικά(είτε του ενός,είτε του άλλου....)Γιατι όταν τα οικονομικά δεν είναι εύκολα και η ανεργία σου χτυπάει την πόρτα,αναγκάζεσαι κάπως να επιβιώσεις,να στριμωχτείς....Αυτό ακόμα και αρραβωνιασμένοι,παντρεμένοι,σε περίοδο εγκυμοσύνης η με τον ερχομό ενός μωρού....Πρέπει κάπου κάπως να μείνεις,όσο δύσκολη κι αν είναι μια τέτοια ζωή,μια τέτοια είδους συγκατοίκηση....Γιατι ναι είναι πολύ δύσκολη πρακτικά και μόνο όποιος το έχει ζήσει μπορεί να το καταλάβει αυτό.
Έχοντας λοιπόν τον μπέμπη μας 5 μηνών μωράκι και μόλις με μια νέα δουλειά στο προσκήνιο,ήρθε μια απρόσμενη δύσκολη στιγμή που ξαφνικά βρεθήκαμε χωρίς σπίτι....Χωρίς σπίτι για απο εδώ και πέρα,για το λίγο αυτό ακόμα που χρειαζόμασταν μέχρι να ορθοποδήσουμε λιγάκι και να σταθεροποιηθούμε οικονομικά και απο θέμα νέας δουλειάς....Το πως και το γιατι,οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία.Είπαμε η ζωή καμιά φορά φέρνει και μη ευχάριστες εκπλήξεις,σε αναστατώνει ξαφνικά,απο την μια στιγμή στην άλλη....Όμως ξέρεις κάτι;Όλα μάλλον για κάποιο λόγο γίνονται και έχω αρχίσει να το πιστεύω αυτό.Γιατι μέσα στα αρνητικά,στα άσχημα υπήρξε και η θετική πλευρά....Και μάλλον πάντα υπάρχει,αρκεί να την δούμε....
Έτσι λοιπόν,με μια προσωρινή διαμονή με ημερομηνία λήξης λόγω και εκεί άλλων δυσκολιών(που όμως υπήρξε τελευταία στιγμή ως βοήθεια και δεν το ξεχνάω ποτέ αυτό,είμαι ευγνώμων....)με μία λοιπόν μικρή προθεσμία ημερών,εβδομάδων(δύο εβδομάδες περίπου μας πήρε)μας θυμάμαι σαν εικόνα τώρα απο την μία να ψάχνουμε όλο το ίντερνετ και την χρυσή ευκαιρία σημειώνοντας και σημειώνοντας ξανά και ξανά σπίτια,η με ένα τηλέφωνο στο χέρι παίρνοντας αυτές τις αγγελίες η το πιο ωραίο πάνω σε ένα μηχανάκι(τι κι αν βρέχει κι αν χιονίζει τι με αυτό;γιατι φάγαμε και τις βροχές μας)να πηγαινοερχόμαστε στην περιοχή κοιτώντας απο κοντά αυτά τα διαθέσιμα σπίτια,που κάποιο απο αυτά έμελλε να γίνει η πρώτη μας κατοικία προς ενοικίαση,το πρώτο μας σπιτάκι,η πρώτη μας φωλίτσα μόνοι μας εντελώς,ως ζευγάρι,ως οικογένεια πλέον με τον μπέμπη μας....Σαν εμπειρία είναι ωραίο να χαζεύεις διάφορα σπιτάκια πριν διαλέξεις αυτό που σου ταιριάζει,δεν μπορώ να πω....απλά στην δική μας περίπτωση όλο αυτό γινόταν υπό πίεση,με άγχος και βιασύνη οπότε δεν το ευχαριστιόμασταν(δεν είχαμε και τον χρόνο)όσο ίσως θα το χαιρόμασταν υπο άλλες συνθήκες....
Και περίπου μετά απο 2 εβδομάδες βρήκαμε και πήγαμε στο νέο μας σπίτι,έχοντας μόνο δυο ρούχα μας αρχικά και δυο πράγματα κυριολεκτικά....Απο έπιπλα;Η συρταριέρα των καλλυντικών μου,η συρταριέρα ρούχων του μπέμπη,δυο μικρά επιπλάκια με ραφάκια και μια κούνια!Απο ηλεκτρικές οικιακές συσκευές;Ούτε μια!Ναι ούτε μια δικιά μας!Δεν είχαμε προμηθευτεί ακόμα τίποτα δικό μας,αφού δεν μέναμε καν τελείως μόνοι μας,να πάρουμε τι;Για αυτό ψάχναμε κάτι που έκανε ακόμα πιο δύσκολη την αναζήτηση αυτή του ιδανικού σπιτιού,ένα σπίτι επιπλωμένο με δυο συσκευές μέσα έστω για το ξεκίνημα.Κι αυτό βρήκαμε,όχι με τις τέλειες συνθήκες όμως καλύπτοντας 3 βασικά πράγματα:1.έχοντας μέσα κουζίνα και ψυγείο,2.έχοντας μέσα δύο έπιπλα όπως ένα μονό κρεβάτι για τους πρώτους μας ύπνους άλλωστε ήδη συνηθισμένοι τόσο καιρό να κοιμόμαστε αγκαλιά αλλα σε μονό κρεβάτι,που πάντα κατά ένα περίεργο τρόπο για εμάς μας φαινόταν σαν το πιο μεγάλο και τέλειο κρεβάτι που υπάρχει,γιατι οι διάστασεις δεν παίζουν ρόλο τελικά,και 3.να είναι σχετικά κέντρο-απόκεντρο δηλαδή κοντά στο κέντρο της περιοχής στα μαγαζιά λόγω έλειψης αυτοκινήτου και λόγω μωρού να μπορούμε να κινούμαστε με τα πόδια....Αυτό το σπίτι που κάλυπτε αρχικά αυτές τις 3 ας πούμε απαιτήσεις μας αλλα τόσο απαραίτητες για την επιβίωση μας,βρέθηκε και σύντομα μας δέχτηκε μέσα....
Τι να πρωτο-θυμηθώ;Ξεχνώντας τον λόγο,το γεγονός που μας έφερε γρήγορα σε αυτό το σπίτι,οι πρώτες μέρες ήταν τόσο όμορφες.Οι πρώτες μας μέρες σε ένα σπίτι τελείως μόνοι μας.Μας φαινόταν τόσο απίστευτο.Κάποτε όνειρο μακρινό....Η αίσθηση του καθαρίζω εγώ το σπίτι ΜΟΥ,μαγειρεύω το φαί που θέλω να φάω ανα πάσα στιγμή,έχω μια περισσότερη ευθύνη ως προς την ασφάλεια του σπιτιού και των μελών του(κλείδωμα κλπ.)μπορώ να μιλάω όσο δυνατά θέλω λέγοντας ότι θέλω και άλλα πολλά,ασήμαντα και σημαντικά,μικρά και μεγάλα,πιο αστεία πιο σοβαρά....Πλέον νέες συνήθειες,νέα καθημερινότητα,νέες υποχρεώσεις,νέες δουλειές μέσα στο σπίτι και έξω απο αυτό για αυτό κλπ.κλπ.Πόσο όμορφα ήταν τα πρώτα βράδια που τρώγαμε μόνοι μας στο τραπέζι μας το φαγάκι μας,που κοιμήζαμε τον μπέμπη μας και μετά χαλαρώναμε σε καναπέ(που προυπήρχε φυσικά στο σπίτι)και στο μονό κρεβάτι που αναφέραμε και πριν....Αλλα τώρα ήταν όλα με άλλη ικανοποίηση,με άλλο αίσθημα άνεσης.Τι ωραία αίσθηση να πλένεις τα δικά σου πιάτα,να μαγειρεύεις στα δικά σου σκεύη,να γεμίζεις το δικό σου ψυγείο....πράγματα που για άλλους φαντάζουν τόσο φυσιολογικά και αναμενόμενα για εμάς ήταν πρωτόγνωρα και μας κάναν τόσο χαρούμενους....

μόνο εγώ έχω τρέλα με τα αξεσουάρ του μπάνιου;

Για 2 εβδομάδες ζοριστήκαμε πολύ,κι αν όχι εμείς το μωρό,ο μπέμπης μας που έπρεπε να αλλάξει τις συνήθειες του,να προσαρμοστεί σε διαφορετικό περιβάλλον που ξαφνικά βρέθηκε αλλού και αλλιώς απο ότι είχε συνηθίσει.Πέρα απο το πρακτικό κομμάτι όμως,αυτές τις δύο εβδομάδες ζοριστήκαμε κυρίως ψυχολογικά,μέσα μας,ο καθένας μας ξεχωριστά αλλα και οι δύο μαζί.Ίσως ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για εμάς,ως ζευγάρι,μια απο τις μεγαλύτερες έως τώρα που περνάγαμε και έπρεπε να φανούμε δυνατοί,ενωμένοι,αγαπημένοι.Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον,να πατήσουμε στα πόδια μας,να βρούμε λύση στο πρόβλημα μας μαζί....Και ναι αυτό μας δυνάμωσε,αυτή η δύσκολη περίοδος που περάσαμε.
Και τώρα 1 χρόνο μετά ακόμη εδώ σε αυτό το πρώτο μας σπίτι με κάποιες διαφορές....Σιγά σιγά μπορέσαμε να πάρουμε δυο δικά μας πράγματα,έπιπλα,συσκευές(όχι όλα ακόμη,μας λείπουν ακόμη αρκετά για να το φτιάξουμε εξ'ολοκλήρου με το δικό μας στυλ,το δικό μας γούστο.Ένα απο τα πρώτα έπιπλα που πήραμε λοιπόν τι ήταν;Μα φυσικά επιτέλους διπλό κρεβάτι!Τι άλλο;χαχα!Πάει η αγκαλίτσα στο μονό κρεβατάκι,τώρα υπήρχε η άνεση του διπλού....μα και στο μάτι πόσο διαφορετικό μας φάνηκε!Ντυμένο με δερματίνι σε λευκή απόχρωση,με πλάτη,αρκετά μεγάλο,το παραγγείλαμε μέσω ίντερνετ!Το πρώτο μας κρεβάτι!Απίστευτη αίσθηση!

Όπως και το γέμισμα της κουζίνας σιγά σιγά με δικά μας μικρό πράγματα καθημερινής χρήσης,όπως η αγορά της φοβερής συσκευής καφέ και ροφημάτων την tassimo που βρήκαμε σε προσφορά και ήταν το πρώτο μας δείγμα μικρό-πολυτέλειας που αισθανθήκαμε ότι αγοράσαμε!χαχα!Ναι αυτή η συσκευή!Η οποία για μένα είναι απο τις καλύτερες αγορές και σου την προτείνω!Οκ,το σύστημα με τις κάψουλες απο θέμα τιμής λίγο τσιμπημένο και δύσκολο να την διατηρήσεις σε συνεχόμενη χρήση,αλλα όσο και όποτε μπορείς αξίζει!Μας θυμάμαι στην αρχή να θέλουμε να δοκιμάσουμε ότι καφέ και ρόφημα έφτιαχνε αυτή η μηχανή με μεγάλη περιέργεια!Πόση απόλαυση να πίνεις το ζεστό ρόφημα σου στο σπίτι ΣΟΥ,με την ηρεμία σου;

Και ναι έχοντας ακόμα αρκετές ελείψεις και λίστες με πράγματα απαραίτητα και μη προς αγορά για το σπίτι μας,ένας χρόνος πέρασε,ο πρώτος μας χρόνος,ένα φθινόπωρο,ένας χειμώνας,μια άνοιξη,ένα καλοκαίρι μας βρήκαν σε αυτό το σπίτι!Το πρώτο Πάσχα μας,τα πρώτα μας Χριστούγεννα,η πρώτη μας πρωτοχρονιά,μας βρήκαν εδώ....Τι ωραία,αναμνήσεις....

Πολλές στιγμές σε αυτό το πρώτο μας σπίτι και δύσκολες και όμορφες,δυνατές στιγμές,αξέχαστες....Και κυρίως οι πρώτες''σημαντικές''στιγμές του γιου μας,που ήρθε μωράκι 5 μηνών και έφτασε εδώ μέσα να κάνει τα πρώτα του βήματα,να τρώει τα πρώτα του φαγητά,να κάνει τις πρώτες του ζημιές....Αυτό και μόνο αρκεί!Όπως επίσης και η δημιουργία του πιο σημαντικού''δώρου''του μπέμπη μας,η δεύτερη εγκυμοσύνη μου,το αδελφάκι του,το δεύτερο παιδάκι μας που είναι καθοδόν....
Αν θυμηθώ κι άλλα,αυτό το άρθρο δεν θα τελειώσει....Τα θυμάμαι και σιγκινούμαι λίγο,και μπαίνω σε σκέψεις.Μέσα απο αυτό το άρθρο μου,θα ήθελα να σας κάνω να σκεφτείτε ότι κάθε εμπόδιο είναι για καλό,και κάποια πράγματα γίνονται για κάποιο λόγο σε αυτή την ζωή.Επίσης,μετά απο κάθε βροχή,βγαίνει ένα ουράνιο τόξο γεμάτο χρώματα και ελπίδα!Ακόμα κι αν κάποιες φορές τα συμβάντα μας βρίσκουν εκτός προγράμματος και σε λάθος χρονικές στιγμές.Απλά τα αντιμετωπίζεις.Μετά θα ανταμειφθείς.Οι καλοί άνθρωποι δοκιμάζονται λίγο περισσότερο όπως και οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα απο διάφορες δυσκολίες μέσα στον χρόνο γιατι πρέπει να αντέξουν,να δυναμώσουν.Αυτό να θυμάσαι.

Όταν μεγαλώσω... Εκδοσεις Σαββάλας!

Καλημέρα μάνουλες!
Οι γλυκύτατες φίλες και μαμαδοbloggers Γιούλη , Κλειώ και Μαρία ξεκίνησαν μια πολύ ωραία πρόκληση 60 ημέρων με θέμα : Ιστορίες για καληνύχτα, δηλαδή κάθε βραδύ ένα διαφορετικό παραμύθι για τα παιδάκια μας. Μου άρεσε πολύ η ιδέα τους και ξεκίνησα και εγώ το παιχνιδάκι. 

Σήμερα θα σας μιλήσω για το πρώτο βιβλίο που επιλέξαμε! Είναι και από τα πρώτα βιβλία που μας έκαναν δώρο όταν η Αναστασία ήταν μωρό ακόμη!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Τι θα κάνεις όταν μεγαλώσεις;
Θα πηγαίνεις στο σχολείο με άλογο;
Θα οδηγείς αγωνιστικό  αυτοκίνητο;
Θα τρως πολλά γλυκά;

Ένα υπέροχο βιβλίο "αγγίζω και αισθάνομαι", που απογειώνει τη φαντασία των μικρών παιδιών.
Το τέλος επιφυλάσσει σε όλους μας μια έκπληξη, καθώς αποδεικνύει πως μερικές φορές είναι καλύτερο να είσαι... παιδί!

Αυτό το βιβλίο το έχουμε αγαπήσει πρώτον γιατί ενισχύει την αίσθηση της αφής αλλά βάζει και το παιδί σε σκέψεις.
Πολύ καλό βιβλίο και το προτείνω! Το βρίσκεται εδώ.
Δέσποινα!!!