10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΜΩΡΑ!

    10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΜΩΡΑ!

1.Το μωρό δεν είναι κούκλα

Ένα μωρό είναι ένα ανθρωπάκι,μικρό μεν αλλα ανθρωπάκι,δεν γίνεται να του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι κούκλα!Δηλαδή έχει την ανάγκη να ξεκουραστεί όπως και εσύ,να κοιμηθεί στο κρεβατάκι του με την άνεση του όπως κι εσύ,να κάτσει ήρεμο στο καροτσάκι του χωρίς να το ενοχλεί ο καθένας!Το να έχεις ένα μωρό συνέχεια αγκαλιά,να το πειράζεις συνέχεια επειδή είναι για φάγωμα η είναι τόσο γλυκούλη δεν είναι και ότι πιο όμορφο!Μπες λίγο στη θέση του:εσένα θα σου άρεσε να ήταν από πάνω σου συνεχώς 1,2,5 άτομα και να σε έχουν σαν μπιμπελό;Σου αρέσει εσένα συνεχώς κάποιος να σε πειράζει;

2.Ένα μωρό θέλει το χρόνο του

Θέλει τον δικό του χρόνο.Για να ηρεμήσει,για να κοιμηθεί,για να φάει,για να κάνει την ανάγκη του,για κάθετι.Όπως θες και εσύ τον χρόνο για όλα τα παραπάνω,έτσι θέλει κι εκείνο.Οπότε δώστου το χρόνο να χαλαρώσει,να κοιμηθεί όσο εκείνο χρειάζεται.Χάρισε του την ηρεμία για να μπορέσει να προετοιμαστεί για κάθε δραστηριότητα.

3.Ένα μωρό χρειάζεται ένα ήρεμο περιβάλλον

Δεν βγήκε τυχαία η απάντηση:Γιατι κοιμάται κανένα μωρό(;)όταν λέμε σε κάποιον να κάνει ησυχία!Ένα βρέφος είναι ευαίσθητο σε κάθε νέο ήχο,σε κάθε είδους φασαρία και ενόχληση,καταλαβαίνει τα πάντα.Θέλει ηρεμία για να απολαύσει τον ύπνο του,για να καθίσει φρόνιμο να χαλαρώσει,οπότε κάθε έντονος ήχος και φασαρία γύρω του θα το κάνει πιο ανήσυχο.Ποιος ο λόγος;

4.Ήρεμο μωρό σημαίνει και οι δύο γονείς παρόντες

Το κατάλαβα πραγματικά αυτό.Ένα μωρό για να είναι ήρεμο γενικά σαν μωρό(όχι μόνο όταν κλαίει)και για να είναι χαρούμενο θέλει δίπλα του και τους δύο γονείς του.Θέλει την φροντίδα και την περιποίηση και των δύο γονιών του.Όσο περισσότερο χρόνο γίνεται να είναι και με τους δύο γονείς,τόσο το καλύτερο!

5.Ένας στοργικός μπαμπάς για ένα γλυκό μωρό

Ότι κάνει μια μαμά,πρέπει να κάνει και ένας πατέρας εάν θέλει να είναι κοντά στο παιδί του και να λέγεται μπαμπάς!Ένας αληθινός μπαμπάς θα περάσει χρόνο με το μωρό του,θα το ταίσει,θα το αλλάξει όταν λερωθεί,θα το ντύσει,θα το κάνει βόλτα με το καρότσι,θα το ηρεμήσει όταν πονάει και κλαίει.Όπως η μανούλα!Μέσα από αυτές τις καθημερινές συνήθειες ένας μπαμπάς προσφέρει την αγάπη στο μωρό του και το κάνει πιο γλυκό,πιο χαρούμενο.Εαν θες να είσαι σωστός μπαμπάς,θα είσαι δίπλα στο μωρό σου από την αρχή σε όλα!

6.Ένα μωρό πάντα ξεχωρίζει την μανούλα του

Η δική μου εμπειρία λέει ότι όταν περνούν οι μήνες και ο χρόνος μαμάς-μωρού είναι περισσότερος,αρχίζει η σχέση να γίνεται πιο δεμένη και έτσι μαμά-παιδί γίνονται ένα!Στις πρώτες μέρες όμως ενός μωρού(και τις πιο σημαντικές-για αυτό άλλωστε μια εργαζόμενη μητέρα παίρνει άδεια για αρκετό καιρό)θέλει μία προσοχή στην διαχείρηση του νεογέννητου.Μπορεί να ξέρει να μυρίζει από το μαιευτήριο ακόμα την μανούλα του και σίγουρα υπάρχει η διαίσθηση,όμως μπορεί το μωράκι πολύ εύκολα να μπερδευτεί στην αρχή.(Σκεφτείτε τα υοθετημένα μωράκια,πως συνηθίζουν σε μία αγκαλιά εκτός της βιολογικής τους μητέρας;)Λένε ότι μαμά είναι εκείνη που μεγάλωνει ένα παιδί και όχι μόνο αυτή που το γεννάει.Οπότε ένα μωράκι εάν τις πρώτες μέρες που θέλει την αγκαλίτσα της μαμάς να κοιμηθεί η να ηρεμήσει από τους πόνους του,κάποιος άλλος αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο(ενώ υπάρχει η μανούλα του εννοείται)τότε μπορεί πολύ εύκολα να μπερδευτεί και να αρχίσει να συνηθίζει και να ηρεμεί σε αυτή την νέα''ξένη''αγκαλιά!Οπότε πεθερές-γιαγιάδες-θείες δεν χωρούν ανάμεσα σε αυτή τη σχέση μάνας-παιδιού.Ακόμα και αν βρίσκεται κάποιο συγγενικό άτομο σαν τα παραπάνω στο ίδιο σπίτι με την μαμά,δεν έχει δικαίωμα να αναλαμβάνει τον ρόλο της μάνας.Δεν είναι σωστό να προσπαθεί αυτό το άτομο να ηρεμήσει το μωρό η ακόμα χειρότερο να παίρνει το μωρό από την αγκαλιά της μάνας του επειδή κλαίει!Αυτό είναι απαράδεκτο.Η μαμά(ειδικά μια νέα μαμά)πρέπει να μάθει τον νέο της ρόλο ως μητέρα,επίσης πρέπει εκείνη να μάθει το μωρό της και το μωρό την μανούλα του βρίσκοντας τον δικο τους κώδικα επικοινωνίας.Κανένα άτομο όσο έμπειρο κι αν είναι δεν είναι καλύτερο από την μανούλα κάθε παιδιού!

7.Ένα μωρό είναι πως θα μάθει

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ένα μωρό(μηνών)δεν μπορεί να συνηθίσει π.χ.στην αγκαλιά και σε άλλα πράγματα.Μεγαλώνοντας μπορεί να αρχίσει να συνηθίζει.Διαφωνώ καθέτως!Εγώ πιστεύω ότι ένα μωρό είναι πως θα μάθει!Π.χ.στον ύπνο,στο θέμα της αγκαλιάς,της βόλτας βλέπω πως το μωράκι είναι πως θα συνηθίσει!Αυτές οι συνήθειες σε ένα βρέφος όμως αλλάζουν πολύ γρήγορα για αυτό οι γονείς είναι εκείνοι που πρέπει να θέσουν τα όρια στις συνήθειες των παιδιών τους και για αυτό το κοντινό περιβάλλον πρέπει να σέβεται τον τρόπο που οι γονείς έχουν επιλέξει να μεγαλώσουν το παιδί τους!

8.Ένα μωρό έχει έντονη διαίσθηση

Ένα μωρό καταλαβαίνει πολλά περισσότερα από ότι ένας μεγάλος τελικά.Έχει φοβερή διαίσθηση,και αυτό το κατάλαβα σε ένα προσωπικό περιστατικό.Βράδυ αργά και ενώ το μωρό κοιμόταν,(2μηνών)η μαμά και ο μπαμπάς τσακωνόντουσαν για ασήμαντο λόγο.Σε ένα χώρο που κοιμάται ένα μωρό φυσικά ο κάθε τσακωμός γίνεται σε κοιμισμένους τόνους και ένταση.Λογικό.Χωρίς λοιπόν φασαρία η δυνατές φωνές με απλά τόνους συζήτησης κάτι που συμβαίνει κάθε βράδυ άλλωστε(το να μιλάμε ενώ το μωρό κοιμάται)ξαφνικά το μωρό ανοίγει τα ματάκια του και κάθεται στη κούνια του ήσυχο(χωρίς να κλάψει)κοιτώντας εμάς.Δεν ξύπνησε δηλαδή για να φάει η επειδή είχε λερωθεί η οτιδήποτε άλλο!Και φυσικά κοιμήθηκε ήρεμο και μόνο του όταν η μαμά και ο μπαμπάς τα βρήκανε και δεν τσακωνόντουσαν πια.Τυχαίο;Δεν νομίζω!Και από πολλά ακόμη έχω καταλάβει ότι τα μωρά έχουν απίστευτη διαίσθηση και ενδιαφέρον για τους γονείς τους!

9.Όταν η μαμά είναι αγχωμένη,το μωρό το νιώθει

Όπως επίσης όταν η μαμά είναι αγχωμένη η νευριασμένη,το μωρό το νιώθει!Αν το ταίζεις και είσαι νευριασμένη η αγχωμένη θα το καταλάβει,το ίδιο όταν θα το αλλάξεις η όταν θα το κοιμήσεις!Σε θέλει ήρεμη,χαλαρή,χαμογελαστή για να νιώθει και το ίδιο ασφάλεια!Για αυτό,ειδικά τις πρώτες μέρες στο σπίτι που η μαμά είναι λεχώνα και μόλις γέννησε χρειάζεται μια ηρεμία και τον δικό της χρόνο με το μωράκι της.Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να της το στερήσει η να της χαλάσει την ηρεμία!

10.Κάθε μωρό είναι μοναδικό

Μπορεί να υπάρχουν τα γνωστά γονίδια και η κληρονομικότητα και για την εμφάνιση του μωρού και για στοιχεία του χαρακτήρα του.Όμως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός,παίρνει ερεθίσματα ίσως μιμείται κιόλας τους γύρω του μέχρι να αρχίζει να κατασκευάζει την δική του προσωπικότητα όμως είναι ξεχωριστός άνθρωπος ήδη από την γέννηση του.Για αυτό σταματήστε να το συγκρίνεται με κάθε συγγενή που έτυχε και έκανε κάτι ίδιο η σταματήστε να σας κάνει εντύπωση γιατι π.χ.άργησε να βγάλει δοντάκι αφού ο μπαμπάς του έβγαλε πολύ γρήγορα!Μην αγχώνεται τους γονείς με τις δικές σας σκέψεις και μην συγκρίνεται κανένα μωρό με κανέναν άλλο!Αυτό το νέο πλασματάκι είναι ένας νέος άνθρωπος στον κόσμο,ένας μοναδικός άνθρωπος με τον δικό του χαρακτήρα και τα δικά του χαρακτηριστικά.



Αυτά μου έμαθε το δικό μου μωρό.Κάθε μωρό όμως είναι μοναδικό οπότε κάθετι που διαβάσατε παραπάνω δεν είναι κανένας κανόνας που αφορά όλα τα παιδιά και όλους τους γονείς.Είναι κομμάτια της δικής μου εμπειρίας ως μανούλα!

Προϊόντα περιποίησης της μικρής μου!!!

Μόλις έμεινα έγκυος άρχισα να αναζήτω τα πιο "υγιεινα" χωρίς πολλές βλαβερές ουσίες για την ευαίσθητη επιδερμίδα της μικρής μου Αναστασίας.

Όσο μεγαλώνει αλλάζουν και οι ανάγκες της. Σήμερα λοιπόν θα σας δείξω ποια προϊόντα χρησιμοποιούμε καθημερινά τώρα που είναι 2,5 ετών.

Για το καθημερινό μας μπανακι χρησιμοποιώ το σαμπουαν και αφρολουτρο 2 σε 1 από την Chicco. Χωρίς parabens,sulfates,sls. Το συγκεκριμενο το χρησιμοποιω από τότε που γεννήθηκε και έχω μεινει πολύ ευχαριστημένη. Μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Τώρα που μεγαλώνει θεωρώ ότι για την ευαίσθητη περιοχή της δεν επαρκεί ένα βρεφικό αφρολουτρο και έτσι χρησιμοποιούμε τους τελευταίους μήνες
 το baby derm Junior cran αφρό καθαρισμού για την ευαίσθητη περιοχή για παιδιά από 0-6 ετών. Το βρίσκεται εδώ.

Για την ενυδάτωση της επιδερμίδας μετά το μπάνιο χρησιμοποιω πάλι από Chicco  το γαλάκτωμα ενυδάτωσης με το ίδιο μωρουδενιο άρωμα με το αφρολουτρο. Το βρίσκετε εδω.

Τώρα που τα μαλλιά της είναι πιο μακρυά κ είναι και μπούκλες σύμμαχος μου στο ξεμπερδεμα είναι το Johnson's spray  conditioner. Ξεμπερδευει γρήγορα χωρίς πολλά κλαμματα. Το βρίσκετε εδώ.
Τώρα το καλοκαίρι και για να αποφύγουμε τα ενοχλητικά τσιμπήματα από τα κουνούπια χρησιμοποιω από το Κορρε το σπρευ με μυρτυλο και σιτρονελα. Το βρίσκετε εδώ.

Για την αλλαγή της Πανάς χρησιμοποιω από τις πρώτες μέρες την baby cream από την Frezyderm. Την βρίσκετε εδω.

Και τώρα πια που είμαστε μεγάλες κοπέλες και θέλουμε Κολωνία στις εξόδους μας χρησιμοποιούμε από αγαπημένη Chicco κολωνια. Την βρίσκετε εδώ.

Αυτά ήταν τα αγαπημένα προϊόντα περιποίησης που επιλέγω για το δερματακι του μωρού μου!!! Ποια είναι τα δικά σας;;;

ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΑ!

                       ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΑ!

Πρόσφατα μιλώντας για την εμπειρία της γέννας μου ξανά άκουσα:''Ταλαιπωρήθηκες πολύ ε;''

Μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η στιγμή,εκείνη η μέρα πριν 3,5 μήνες που σε έφερα στον κόσμο πρώτο μου παιδάκι,αγοράκι μου!

41εβδομάδων με έναν μπέμπη να έχει γυρίσει εδώ και καιρό αλλα να μην λέει να βγεί!Και εγώ να αναρωτιέμαι γιατι μας κάνεις πείσματα,γιατι αργείς να κάνεις την έξοδο σου σε εμάς που θέλουμε τόσο να σε σφίξουμε στην αγκαλιά μας!Με θυμάμαι τις τελευταίες μέρες να σου μιλάω και να σου λέω ότι σε περιμένω με ανυπομονησία!Θυμάμαι τον άντρα μου να με ρωτάει όλο και πιο συχνά:''μα πότε θα έρθει επιτέλους η στιγμή της γέννας;''Θέλαμε τόσο να σε δούμε μπέμπη μου....Είχα τόση περιέργεια να δω το προσωπάκι σου,να δω αν όντως μοιάζεις όπως στην εικόνα του 3D υπερηχογραφήματος που σε είχαμε φωτογραφία,με αρκετό μαλλάκι,όμορφα χειλάκια,το χεράκι σου κοντά στο πρόσωπο σου,αλλα με τα ματάκια κλειστά ακόμα!Είχες αργήσει να κάνεις την έξοδο σου από την κοιλίτσα μου που 9μήνες μεγάλωνες και προετοιμαζόσουν μέσα μου....Ποτέ όμως δεν έχασα την πίστη μου ότι θα έρθεις από μόνος σου όταν πραγματικά το θελήσεις και είσαι έτοιμος!Αλήθεια,μήπως σου άρεσε πολύ εκεί μέσα;

Τελικά οι μέρες περνούσαν,οι επισκέψεις μας στο νοσοκομείο κάθε 2μέρες,τα ίδια υπερηχογραφήματα,συνεχώς εξετάσεις....Όλα σε έδειχναν μια χαρά,είχες μεγαλώσει αρκετά πλέον!Πότε θα έβγαινες;Το ένα νοσοκομείο είχε την μέθοδο περιμένουμε,έλα πάλι σε 2μέρες....Ο γιατρός όμως που βρήκα τελευταία στιγμή(ναι γίνονται και θαύματα τελευταία στιγμή)είδε τις εξετάσεις και μου πρότεινε καλύτερα να μην περιμένουμε άλλο!Ο πλακούντας είχε ήδη γεράσει,καλό θα ήταν να μην περιμέναμε!Η επόμενη πρόταση η πρόκληση τοκετού!Προγραμματισμένα λοιπόν θα μπαίναμε στο νοσοκομείο θα αρχίζαμε την πρόκληση και θα προχωράγαμε ελπίζοντας για το καλύτερο:έναν φυσιολογικό τοκετό!

Θυμάμαι μέχρι το προηγούμενο βράδυ της ημέρας που θα έμπαινα στο νοσοκομείο(τελευταίο δηλαδή στο σπίτι)να σε περιμένω,να σου μιλάω,να πιστεύω ότι κάτι θα γίνει και θα σε νιώσω να έρχεσαι,θα νιώσω τους πόνους,την προειδοποίηση ότι θα σε γεννήσω!Το πίστευα αλήθεια!Ίσως επειδή τώρα το άγχος είχε αρχίσει πλέον να με κυριεύει!Τελικά αλλιώς είναι η αναμονή και η προσμονή του να συμβεί μόνο του αυτό το γεγονός και αλλιώς το να ξέρεις περίπου πότε θα συμβεί!Θα μπαίναμε Κυριακή βράδυ στο νοσοκομείο,με τις απαραίτητες τελευταίες εξετάσεις,την προτετοιμασία και την διαμονή στο δωμάτιο!Άντρας,γονείς,αδέλφια ήταν εκεί μαζί μου,βλέποντας στα μάτια τους την ίδια αγωνία με την δική μου(όσο κι αν θέλαν να μου το κρύψουν)Τους θυμάμαι τώρα και δακρύζω....Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρόσωπα τους,την δικιά τους αναμονή,τον δικό τους φόβο....Τελικά κοντά σου χρειάζεσαι τους πολύ δικούς σου ανθρώπους που ξέρεις ότι σε αγαπάνε!Δεν θα ξεχάσω στην είσοδο του νοσοκομείου τον φύλακα να μας ρωτάει:''θέλετε κάτι;ψάχνετε κάτι;ο λόγος επίσκεψης σας;''

''Πρόκειται να γεννήσουμε''απαντάμε εμείς!''Ποια θα γεννήσει;''Δεν μας πίστευε,δεν έβλεπε καμιά τεράστια κοιλιά και απορούσε!Μέχρι εκείνη τη στιγμή χαμόγελαγα,ήμουν πολύ αισιόδοξη!

Τους χαιρετάω βιαστικά,πάμε να ξεκινήσουμε την προετοιμασία(ότι περιλαμβάνει για μια γυναίκα που θα προσπαθήσει να γεννήσει φυσιολογικά)ναι,η αλήθεια είναι ότι για μένα η όλη προετοιμασία δεν ήταν και η καλύτερη στιγμή μου....λίγο αστεία,λίγο περίεργη,λίγο πέρα από τα συνηθισμένα....Δεν μου άρεσε,όμως τι να κάνεις;Σκέφτεσαι τα άτομα που σε περιμένουν έξω και χαμογελάς,σκέφτεσαι ότι σε λίγες η πολλές ώρες θα γεννάς,για αυτό περνάς τώρα ότι περνάς....Η προετοιμασία τελείωσε,η πρώτη φωτογραφία ήταν το βραχιολάκι που μου φόρεσαν με το όνομα μου λόγω εισαγωγής....

Την έστειλα στον άντρα μου και στην οικογένεια που με περίμενε απέξω,έτσι να συγκινηθούν λιγάκι!(είχα το κινητό μαζί μου και μπορούσα να γράφω στον άντρα μου)Πέρασε η ώρα,μεσάνυχτα....πήγαμε στο δωμάτιο να τακτοποιηθώ....εκεί θα άρχιζε η πρόκληση τοκετού ανά κάποιες ώρες....εγώ ήθελα να βγω από το δωμάτιο,να πάω στον άντρα μου που ήταν στον διάδρομο να κάνουμε βόλτες....οι υπόλοιποι είχαν φύγει πλέον,είχε μείνει φυσικά ο άντρας μου και η μαμά μου,οι υπόλοιποι θα ερχόντουσαν το πρωί πλέον όπου θα ξεκινάγαμε σιγά σιγά για τον τοκετό(εάν μέχρι τότε δεν με είχαν πιάσει πόνοι!)Υποτίθεται άλλωστε ότι έπρεπε να κοιμηθώ το βράδυ να ξεκουραστώ,κάτι που δεν κατάφερα!Έκανα 2,3φορές μπάνιο,βόλταρα έξω και απλά λίγο ξεκουράστηκα ξαπλώνοντας,το μάτι δεν έκλεινε με τίποτα!Πολύ αγωνία!Πολύ περισσότερη όταν ξημέρωσε και έφτασε η ώρα για να με πάρουν....πόνους μέχρι τότε δεν είχα ακόμη....θα αρχίζαμε την προσπάθεια....7 η ώρα!Πήρα μαζί μου δυο πράγματα και με ανέβασαν....σε έναν χώρο με πολλές μαίες,πολλούς γιατρούς,θα έλεγα σε έναν χώρο που μόνο ηρεμία δεν έχεις!Εκεί η εμπειρία ήταν ακόμα πιο τραγική....Λόγω κλίματος,λόγω ότι κάθε γιατρός που πέρναγε σε εξέταζε κιόλας....μέχρι να έρθει ο δικός σου!Οι πόνοι δεν ερχόντουσαν όπως και η διαστολή άφαντη!Αφού περάσαν ώρες άρχισαν κάποιοι πόνοι αλλα πιο καλά τους έδειχνε το μηχάνημα παρά η δική μου αντίδραση!Ακόμα δεν ήταν έντονοι,παλευόντουσαν!Η όλη διαδικασία εκεί πέρα όμως,δεν παλευόταν με τίποτα!Πόνοι ερχόντουσαν και φεύγαν,διαστολή όμως ακόμα στο 1,2....Μία απίστευτα αξέχαστη στιγμή ήταν όταν χάσαμε τους παλμούς σου μωρό μου....Πως να ξεχάσω το κλάμα του φόβου μου μην τυχόν πάθεις κάτι μπέμπη μου....Τρόμαξα....Μου τοποθέτησαν μάσκα και παίρνοντας εγώ γρήγορες ανάσες,απο εμένα έπαιρνες και εσύ....Μέχρι που επανήλθες....Είχαμε κλείσει πλέον 8,9ωρο....μεσημέρι προς απόγευμα και κανένα φως στον ορίζοντα,εγώ άυπνη,κουρασμένη από το όλο κλίμα,απογοητευμένη από την ελάχιστη διαστολή που θα μας πήγαινε ξημερώματα,τρομαγμένη από αυτό που έπαθες....ήρθε η ώρα της απόφασης....συνεχίζουμε την προσπάθεια και αν πάει όσο πάει η καισαρική;Ήταν πλέον 5η ώρα μετά από 10ώρες προσπάθειας,κούρασης και φόβου ήρθε η ώρα να πάμε για καισαρική μπέμπη μου!Αυτό ένιωσα πως ήταν πιο ασφαλές,άλλωστε δεν είχα άλλες δυνάμεις,αυτό έλεγε η διαίσθηση μου....συγνώμη εάν δεν είναι ότι καλύτερο....

Θυμάμαι τις μαίες να αλλάζουν βάρδια και να μου λένε το πόσο δυνατή ήμουν μέχρι τώρα να συνεχίσω για φυσιολογικά....Πόσο το ήθελα δεν περιγράφεται....Πόσο μέχρι την προηγούμενη μέρα,βράδυ το πίστευα ότι θα συμβεί!Και τελικά εδώ καταρρίπτω την φράση''ότι θέλεις πολύ γίνεται''!Τελικά κάποια πράγματα δεν εξαρτώνται μόνο από εμάς,την σκέψη και την θέληση μας!Έτσι λοιπόν και το πως θα γεννήσεις δεν μπορείς να το ξέρεις σίγουρα από πριν....Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί,αν όλα θα πάνε καλά,απλά ελπίζεις!

Με πήραν για το χειρουργείο....η στιγμή που πανικοβλήθηκα περισσότερο από κάθε άλλη!Χωρίς καμία αντίστοιχη(δόξα το θεό)εμπειρία πριν,με φόβιζε μόνο η ιδέα του ψυχρού δωματίου και της διαδικασίας....Από το άγχος μου,με θυμάμαι με το ζόρι να μιλάω στους γιατρούς,λίγο βουρκωμένη,λίγο απογοητευμένη γιατί να μην γεννήσω φυσιολογικά,γιατι όλα να πάνε τόσο δύσκολα για μένα και το παιδί μου....Όμως αυτό ήταν και δεν άλλαζε.Η επισκληρίδιος έγινε(για αυτό φοβόμουν πιο πολύ η αλήθεια είναι)και μετά από λίγο ξεκίνησε και το χειρουργείο....Βλέποντας ένα πράσινο πανί και γιατρούς από πάνω μου και στο δωμάτιο!Η ώρα πέρασε γρήγορα....Μπήκαμε 5και....6παρά τέταρτο σε γέννησα!Δευτέρα 6παρά τέταρτο το απόγευμα,σε κοίταξα για πρώτη φορά,σε φέρανε στο πρόσωπο μου να σε δω,πόσο μικρούλης ήσουν,ίσα που πρόλαβα να σου δώσω ένα φιλί στο στόμα....ναι στο στόμα....αυτό αισθάνθηκα,αυτό έκανα....ήσουν το παιδί μου,το παιδί μας,το πλασματάκι που 41εβδομάδες τώρα περιμέναμε με τόση αγωνία για να σε αντικρίσουμε,να σου δώσουμε όλη μας την αγάπη....Από την μία να σε βλέπουμε μέσα από μία οθόνη,και από την άλλη να σε κρατάμε στα χέρια μας....Την ώρα που σε βγάζανε από μέσα μου,σε ένιωσα το ξέρεις;Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το τράβηγμα που ένιωσα όταν έβγαινες....Δεν πόνεσα,όμως σε αισθάνθηκα!Και ύστερα άκουσα το πιο γλυκό κλάμα όλου του κόσμου,το δικό σου!Μετά,μέσα στα πράσινα ρούχα του νοσοκομείου,του χειρουργείου σε πήγαν να σε δει ο μπαμπάς σου,οι γιαγιάδες,οι παππούδες σου,η θεία,ο θείος σου....Όσοι περίμεναν αγωνιώντας απέξω από το χειρουργείο....Ο μπαμπάς σου αμέσως σε έβγαλε 2φωτογραφίες,αφού πρώτα σε πήρε την πρώτη του αγκαλίτσα!Ξέρεις αυτές οι 2φωτογραφίες,είναι πιο όμορφες που έχουμε!Είσαι νεογέννητο,μωρό λίγων λεπτών!

Βγαίνοντας από το χειρουργείο,είχα ακόμα πολύ άγχος,ένιωσα κάποια στιγμή να μου κόβεται η ανάσα,η καρδιά μου σαν να σταμάτησε....Εκεί στο διπλανό δωμάτιο από το χειρουργείο,με είχαν αφήσει μόνη μου ελεγχόμενη από ένα μηχάνημα η πίεση μου και οι χτύποι μου....ένιωθα τόσο μόνη,φοβισμένη αν όλα πήγαν καλά,αν θα είμαι καλά από εδώ και πέρα,αν θα είμαι όπως πριν....Θυμάμαι επιτέλους να βλέπω για λίγο τον άντρα μου που μπήκε μέσα πριν με πάνε στο δωμάτιο....

Μέχρι εκεί τα θυμάμαι όλα έντονα....Μετά άρχισα σιγά σιγά να μην τα θυμάμαι όλα πολύ καλά....Θυμάμαι ότι όσο ήμουν ακόμα με την νάρκωση της επισκληριδίου,άρχισα να νιώθω καλύτερα,δεν πονούσα ακόμα,είχα διάθεση....Ρώταγα συνεχώς που είσαι,που σε έχουν σε ήθελα δίπλα μου,αυτό μου είχαν πει....Γρήγορα έμαθα όμως πως το πρώτο βράδυ δεν θα σε είχα μαζί μου,γιατι έπρεπε να σου δώσουν μια αντιβίωση που εγώ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έπρεπε να πάρω και δεν πήρα....στεναχωρήθηκα πολύ....όμως ο γιατρός ήρθε να με καθησυχάσει....του το ζήτησα και μπόρεσε να πει να σε φέρουν!Όπως κι έγινε!

Ευτυχώς από το πρώτο βράδυ σε είχα δίπλα μου,κοιμόσουν τόσο γλυκά....άρχισα να σε ταίζω,να σε θηλάζω μέσα στην αγκαλίτσα μου....

Τις πρώτες φορές τα καταφέρναμε,μετά όμως άρχισα να πονάω πολύ,το στήθος μου,οι αδένες μου γύρω από αυτό,δεν μπορούσα πλέον να ευχαριστηθώ την όλη όμορφη διαδικασία....είχε γίνει επίπονη για μένα,ειδικά όταν άρχισαν και οι πόνοι της καισαρικής στη τομή που δεν μπορούσα ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι αδυνατούσα πλέον να σε θηλάσω....σου ζητάω συγνώμη που δεν μπόρεσα να σου δώσω το μητρικό γάλα μου,όμως ήταν πραγματικά κάτι δύσκολο για εμένα....Αισθάνομαι το ίδιο ακριβώς και όταν σε ταίζω με το μπιμπερό σου μπεμπάκο μου....Σου δίνω τροφή να αναπτυχθείς,να μεγαλώσεις....Σε κρατάω στην αγκαλιά μου,μου κρατάς το χέρι,με κοιτάς στα μάτια....ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ και αυτό δεν καθορίζεται από το αν σε θήλασα η αν γέννησα φυσιολογικά!Όπως και να έχει και για τα δύο προσπάθησα και αυτό μετράει,ήθελα με όλη μου την καρδιά,είχα όλη την θέληση όμως όπως προείπα κάποια πράγματα δεν εξαρτώνται μόνο από το τι θέλουμε!

Πέρασαν ήδη 3,5μήνες από εκείνη την μέρα που σε έφερα στον κόσμο!Και για να απαντήσω στο αρχικό ερώτημα:''Ναι,ταλαιπωρήθηκα πολύ για να σε φέρω στον κόσμο και λίγο μετά αφού σε γέννησα και πονούσα πολύ....Δεν μπορούσα ακόμα να σε χαρώ από τον πόνο!Όμως ξέρεις κάτι;Θα το ξανά έκανα χίλιες φορές για σένα μάτια μου,για σένα γιε μου,που σε βλέπω μέρα με την μέρα να αλλάζεις τόσο πολύ,να μεγαλώνεις....Αφού είχε τελειώσει η γέννα,ο γιατρός μου είπε ότι έτσι κι αλλιώς θα πηγαίναμε για καισαρική τελικά,αφού είχες στριμωχτεί αρκετά και είχες περίεργα το χεράκι σου(περίπου όπως στην φωτογραφία του 3D υπερήχου σου που είχες το χεράκι κοντά στο πρόσωπο σου)Ένιωσα μια μικρή δικαίωση όταν το άκουσα αυτό,ξέρεις γιατί;Γιατι ένιωσα πως πήρα την σωστή απόφαση,πως έκανα το καλύτερο για εσένα,πως μπόρεσα να σε διαισθανθώ,αρχίσαμε ήδη να επικοινωνούμε μάνα και γιος,γιατι να σε ταλαιπωρούσα αγγελούδι μου....Αυτή τη γλυκιά ταλαιπωρία λοιπόν άγγελε μου για εσένα χίλιες φορές να την ξανά ζούσα,για σένα και για το αδελφάκι σου που κάποια στιγμή θα θέλεις να σου προσφέρουμε εγώ και ο μπαμπάς σου και δεν θα μπορούσα ποτέ να στο στερήσω!Σε ερωτεύτηκα από το πρώτο λεπτό που σε ένιωσα μέσα μου,που έμαθα ότι υπάρχεις,σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή που ένιωσα να γεννιέσαι,που σε είδα πρώτη φορά και σε φίλησα!Δεν αλλάζω την γέννηση σου με τίποτα στον κόσμο ψυχή μου!Αυτό να θυμάσαι!''

για σένα,σε σένα γιε μου....η μαμά σου Κάτια!

ΚΑΤΙΑ ΚΩΤΤΑΚΗ

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΟΥΣ 3 ΠΡΩΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ!

      ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΟΥΣ 3 ΠΡΩΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ!

                   Τι δεν άλλαξε μάλλον;Γιατι πολλά αλλάξαν μέσα σε μόνο 3 μήνες ζωής!


                                           1.Βρε πως έχεις μεγαλώσει μπέμπη μπέμπη!
Πρώτο που άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει πολύ γρήγορα είναι το προσωπάκι του!Κοιτάω τις  φωτογραφίες των πρώτων ημερών,στο νοσοκομείο ακόμα και απλά νομίζω ότι είναι άλλο μωρό!Μελανούρι γεννήθηκε,ανοιχτόχρωμο είναι τώρα!χαχα!Οπότε όσοι βιάζονται να το δουν να πουν σε ποιον μοιάζει,καλύτερα ας περιμένουν!

                                          2.Με μαλλί γεννήθηκα χωρίς τρίχα θα μείνω!
Βλέπεις στο σεντονάκι του παντού τριχούλες από τα μαλλάκια του,σταδιακά να πέφτουν!Είναι τα πρώτα μαλλάκια της κοιλιάς που λένε φεύγουν για να βγουν άλλα πιο δυνατά!Δεν πέφτουν και ομοιόμορφα η αλήθεια είναι!Αλλα τι να κάνουμε!Αναμένουμε την πλούσια χαίτη!

 

                                                      3.Παίζω με την πιπίλα μου!
Από τους 2 κιόλας μήνες ο κύριος μου έβγαζε μόνος την πιπίλα από το στόμα με το χεράκι του!Και την κρατούσε για ώρα!Έλα όμως που την βγάζει και γκρινιάζει και πρέπει κάποιος να του την ξανά βάλει!χαχα!Ποιος άραγε;Τώρα 3 μηνών αρχίζει σιγά σιγά να την βάζει κιόλας μόνος του!Απίστευτο;

                                                              4.Μπανάκι μανάκι!
Μεγάλωσα τώρα μαμά και ψήλωσα!Τώρα θέλω το μπανάκι μου να κάτσω!Όχι άλλο νιπτήρα!
Πλέον κάθεται στο μπανάκι του και είναι πιο άνετα εκεί!Ο νιπτήρας είναι τώρα μόνο για τον γρήγορο καθαρισμό!

                                                   5.Τα γελάκια τώρα αρχίζουν!
Εκεί που γελάει σπάνια κι εκεί που πετυχαίνεις το γέλιο του τις περισσότερες φορές στον ύπνο του,ξαφνικά σε γεμίζει χαμόγελα και σε κάνει να λιώνεις!Αρχίζει να καταλαβαίνει ποιος του μιλάει,τα αστεία που το κάνουν!Τώρα δεν θέλει πολύ!Μίλησε του απλά και θα σου σκάσει χαμογελάρα!Πήγαινε το και στον καθρέπτη να δει τον εαυτό του!Εκεί να δεις γέλιο!

 

 

6.Ο μπέμπης ο στρυφογυριστρούλης!

Με το που έγινε 3 μηνών άρχισε την εξερεύνηση,άρχισε τις τούμπες!Εξερευνώντας τις δυνάμεις του και μαζί και το κρεβάτι του(χαχα)δεν σταματάει όλη μέρα να γυρνάει!Απο ανάσκελα πλάγια και τα ποδαράκια πάνω στο κάγκελο της κούνιας,απο πλάγια μπρούμυτα και το κεφαλάκι όρθιο να στέκεται σιγά σιγά!Το βλέπεις να προσπαθεί,μα που θα πας από τώρα μπέμπη;θα μπουσουλήσεις;Είναι απίστετο όταν το βλέπεις να γυρνάει και όταν κουράζεται να σε φωνάζει να το ξανά γυρίσεις ανάσκελα!χαχα!

 
 

 

 

 

                                 7.Πως αλλιώς να κοιμηθώ;Όχι άλλο ανάσκελα!
Βαρέθηκε όλο ανάσκελα το παιδί!Ώρα σου λέει να μάθω κι άλλους τρόπους-στάσεις ύπνου!Έτσι γυρίζει μπρούμυτα και ενώ περιμένω να κλάψει,ξαφνικά τον βλέπω με το στόμα να βρίσκει την πιπίλα που του είχε φύγει,να την βάζει,να ακουμπάει το κεφάλι του στο πλάι και να κοιμάται!Τόσο απλά κι εύκολα!

 

Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο λοιπόν με τα πλασματάκια μας!Να είστε όσο περισσότερο μπορείτε μαζί τους,για να τα βλέπετε να μεγαλώνουν!